Αναξιόπιστη κυβέρνηση
H κυβέρνηση αναζητεί μάταια το ισχυρό κοινωνικό κράτος πρόνοιας, κάθε 4 χρόνια, προεκλογικά, με έναν θαυμάσια επικοινωνιακό τρόπο σε συνέδρια, εγκαίνια, εκθέσεις, για να αναστρέψει το δυσμενές πολιτικό κλίμα που δημιούργησε η ίδια με την οικονομική και κοινωνική της πολιτική.
Η έλλειψη όμως μέτρων γιο την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, το ανεξέλεγκτο κύμα ακρίβειας, το ποσοστό ανεργίας όπου σε πολλούς νομούς ξεπερνά το 15% -όπως στο νομό Σερρών- η έκταση της παραοικονομίας (μαύρη εργασία), η άθλια οικονομική κατάσταση των ταμείων υγείας, η κακή οργάνωση των ασφαλιστικών ταμείων, η μη αξιοποίηση της περιουσίας τους, δείχνουν φανερά τη ζοφερή εικόνα της οικονομικής πραγματικότητας, το φαύλο κύκλο που δημιούργησε η ανικανότητα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Η κοινωνική ευαισθησία μετριέται με πράξει και όχι με λόγια. Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μόνο αν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ταχύρυθμης και διατηρήσιμης οικονομικής ανάπτυξης που θα δημιουργήσουν αύξηση του εθνικού εισοδήματος, σταδιακή αύξηση της απασχόλησης και μείωση της ανεργίας. Χρειάζεται μια συγκροτημένη αναπτυξιακή πολιτική που σήμερα δεν υπάρχει.
Που είναι η πολιτική τους για τα προνομιακά ιδρύματα; Πρόσφατα η Ν.Δ. κατέθεσε ερώτηση με τα προβλήματα για το ΚΕΠΕΠ Σιδηροκάστρου, για το Κάφκα Νιγρίτας και ακόμα περιμένει τις ενέργείες της. Πού είναι οι 300.000 νέες θέσεις εργασίας, οι 152.000 δρχ. ελάχιστη σύνταξη που υποσχέθηκαν, η έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας και σεβασμού προς τους συνταξιούχους του ΟΓΑ, που αμείβονται με 180 ευρώ το μήνα; Και η αύξηση φυσικά της βασικής σύνταξης που υποσχέθηκαν πριν από λίγο καιρό κατά ένα ευρώ την ημέρα, δεν θα δοθεί ακέραια, αφού για τους κατ’ έτος συνταξιοδοτημένους από τον ΟΓΑ, η βασική σύνταξη θα μειώνεται, όπως η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε το 1997. Φέτος η μείωση είναι 4%. Το 2004 θα είναι 8%, το 2005 θα είναι 12% κ.ο.κ.
Αναρωτηθήκατε ότι το κόστος διαβίωσης έχει ανέβει σε εξωφρενικά επίπεδα και οδηγεί τα περισσότερα νοικοκυριά σε απόγνωση; Τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, το κόστος των ειδών διατροφής, οι δαπάνες για την εκπαίδευση και πλήθος άλλων αναγκαίων δαπανών, οδηγούν πολλές φορές σε δανεισμό.
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους της νέας εποχής είναι η διεύρυνση του χάσματος πλουσίων και φτωχών. Στο κοινωνiκό χάσμα από τη μία δεσπόζουν τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα των λίγων και από την άλλη οι στρατιές των ανέργων και των χομηλοσυνταξιούχων.
Η Πολιτεία δεν έχει αποδείξει ότι είναι άξια της αποστολής της γιατί δεν κατόρθωσε να περιφρουρήσει και να σεβαστεί, αλλά και να κατοχυρώσει το θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών. Το να θριαμβολογεί η κυβέρνηση για αύξηση των κοινωνικών πόρων, για ενίσχυση της χρηματοδότησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία, μετά τα όσα κρύβει αυτός ο κοινωνικός προϋπολογισμός, είναι πολιτικά ανεύθυνη πράξη και καταδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η κυβέρνηση Σημίτη στερείται αξιοπιστίας.
