ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗ
ΒΟΥΛΕΥΤΗ Ν.Δ. Ν. ΣΕΡΡΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΘΕΜΑ : Παρέμβαση του βουλευτή κ. Θεόφιλου Λεονταρίδη για τα ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά προβλήματα των αγροτών στους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Οικονομίας και Οικονομικών.
Ο βουλευτής κ. Θεόφιλος Λεονταρίδης, μαζί με τέσσερις άλλους βουλευτές επισκέφθηκαν την Πέμπτη 10-01-2008 τους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κα. Φάνη Πάλλη – Πετραλιά και Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γεώργιο Αλογοσκούφη και συζήτησαν τα ζητήματα, τα οποία απασχολούν τον αγροτικό κόσμο στον ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό τομέα, επισημαίνοντας σοβαρές αδικίες και ανισότητες.
Κατέθεσαν μάλιστα υπόμνημα, με συγκεκριμένες προτάσεις για την επίλυση των συνταξιοδοτικών, ασφαλιστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος και ζήτησαν την επίλυση τους ,με την ευκαιρία της κατάρτισης του τελικού νομοσχεδίου για την μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό.
Ιδιαίτερα αναφέρονται : α) στη μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης των αγροτών, μετά από 37 χρόνια εργασίας, ανεξαρτήτου ηλικίας με υπολογισμό στην ασφάλιση τους ως συντάξιμου χρόνου την στρατιωτική τους θητεία, β) σε επιδόματα συντάξεων γήρατος και αναπηρίας των αγροτών, γ) σε εποχικά επιδόματα που δεν καταβάλλονται στους αγρότες, δ) στο επίδομα ΕΚΑΣ, που επίσης δεν καταβάλλεται, ε) σε θέματα ανασφάλιστων υπερηλίκων και στ) σε θέματα διαδοχικής ασφάλισης των αγροτών.
Η Υπουργός Απασχόλησης δήλωσε ότι θα μελετήσει με πολύ προσοχή τις προτάσεις των βουλευτών και θα τους καλέσει τις επόμενες ημέρες για να τους ανακοινώσει τις τελικές αποφάσεις. Ο δε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών δήλωσε ότι θα παραδώσει το υπόμνημα με τις προτάσεις σε εμπειρογνώμονες του υπουργείου, για να εκτιμηθεί το κόστος για την εφαρμογή του.
Παρατίθεται σε συνέχεια το πλήρες κείμενο του υπομνήματος με τις προτάσεις.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Κυρία και Κύριε Υπουργέ,
Στις κυβερνητικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις για σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, δεσπόζουσα θέση κατέχει το «ασφαλιστικό», ένα κρίσιμο ζήτημα το οποίο μάλιστα αυτήν την περίοδο σχεδόν μονοπωλεί την επικαιρότητα. Και, ακριβώς λόγω της σοβαρότητας του θέματος, θεωρούμε επιβεβλημένο να καταθέσουμε σκέψεις αλλά και συγκεκριμένες προτάσεις, ειδικώς σε ό,τι αφορά στην ασφάλιση και τη συνταξιοδότηση των αγροτών μας.
Πιστεύουμε, ότι αποτελεί κοινή πεποίθηση, ότι ο αγροτικός κόσμος, είναι η πολυπληθέστερη και σκληρότερα εργαζόμενη παραγωγική τάξη. Εν τούτοις μέχρι σήμερα, η Πολιτεία δεν έχει μεριμνήσει, ως όφειλε, για την ουσιαστική ασφάλιση και ικανοποιητική συνταξιοδότηση του.
Να γίνουμε σαφέστεροι.
Ι. ΜΕΙΩΣΗ ΟΡΙΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΑΓΡΟΤΙΣΣΩΝ -ΑΓΡΟΤΩΝ.
Ο αγρότης, είναι ο μόνος επαγγελματίας που, βάσει νόμου, υποχρεούται να είναι ασφαλισμένος από το 21° μέχρι και το 65° έτος της ηλικίας του. Είναι δηλαδή ο μόνος που πρέπει να πληρώνει εισφορές για 44 ολόκληρα χρόνια, όταν ασφαλισμένοι σε άλλους ασφαλιστικούς φορείς όπως το ΤΕΒΕ και πολλά άλλα Ταμεία, με 37 χρόνια εισφορών συνταξιοδοτούνται ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.
Συνεπώς, θεωρούμε ως στοιχειώδες, στα πλαίσια της ισονομίας και της ισοπολιτείας, να έχει ο αγρότης δικαίωμα συνταξιοδότησης με 37 χρόνια καταβολής εισφορών, να συνυπολογίζεται στην ασφάλιση του ως συντάξιμος χρόνος και η στρατιωτική του θητεία, όπως αναγνωρίζεται και από τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία ενώ, για όσους επιθυμούν να παρατείνουν την απασχόληση τους πέραν των 37 ετών, ο συντελεστής υπολογισμού της σύνταξης τους να αυξάνεται αναλόγως για κάθε χρόνο. Ειδικότερα δε για τις αγρότισσες, πρέπει να υπάρξει μέριμνα – αν όχι ανάλογη με εκείνη που ισχύει για γυναίκες άλλων επαγγελματικών κλάδων που συνταξιοδοτούνται στα 40 ή στα 50 χρόνια τους – ώστε, έστω στο 60ό έτος της ηλικίας της, να μπορεί να αποσυρθεί από τη σκληρή αγροτική δουλειά με εξασφαλισμένη μια αξιοπρεπή σύνταξη και μια ανθρώπινη περίθαλψη.
ΙΙ. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΔΙΚΙΩΝ
θεωρούμε επίσης χρέος μας να επισημάνουμε και άλλες κραυγαλέες αδικίες σε βάρος των αγροτών μας και να υπογραμμίσουμε την επιτακτική ανάγκη για την αποκατάσταση τους:
Α: Επιδόματα συντάξεων γήρατος και αναπηρίας
Εάν ένας γεωργός, συνταξιούχος γήρατος από τον ΟΓΑ υποστεί κατά τον χρόνο συνταξιοδότησης του αναπηρία ακόμη και σε ποσοστό 100% δεν δικαιούται το επίδομα απολύτου αναπηρίας, γιατί το επίδομα αυτό σύμφωνα με το άρθρο 4 του Π.Δ. 334/1998 προβλέπεται μόνο για αυτούς που παίρνουν σύνταξη αναπηρίας από τον ΟΓΑ.
Ακόμη, ο αγρότης συνταξιούχος γήρατος από τον ΟΓΑ με ποσοστό αναπηρίας από 57% και άνω, δικαιούται το εξωϊδρυματικό επίδομα παραπληγίας – τετραπληγίας μόνο εάν η ασθένεια από την οποία πάσχει περιλαμβάνεται στις περιπτώσεις που καλύπτουν οι Ν. 3232/2004 άρθρο 5 παρ.2 και Ν. 3518/2006 άρθρο 61. Το γεγονός ότι δεν έχουν προβλεφθεί νομοθετικά όλες εκείνες οι περιπτώσεις ασθενειών στις οποίες ο ασθενής χρήζει συνεχούς παρακολούθησης, φροντίδας και περιποίησης από κάποιο άλλο άτομο, ανεξάρτητα από την «ονομασία» της ασθένειας (π.χ. ημιπληγία, Αλτσχάιμερ, κλπ), συνιστά εξόφθαλμη κραυγαλέα αδικία.
Επίσης, γεωργός που παίρνει σύνταξη αναπηρίας από τον ΟΓΑ, δικαιούται επίδομα απολύτου αναπηρίας μόνο εάν έχει ποσοστό αναπηρίας 100%, ενώ δεν το δικαιούται εάν έχει ποσοστό αναπηρίας 90% ή 80%. Δηλαδή δεν υπάρχει διαβάθμιση των ποσοστών αναπηρίας.
Β: Εποχικό επίδομα
Να υπενθυμίσουμε ότι, μια συνήθης πρακτική ενίσχυσης του οικογενειακού αγροτικού εισοδήματος – το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις καιρικές μεταβολές και άρα απροσδιόριστο – είναι η εποχική απασχόληση της Ελληνίδας αγρότισσας σε μονάδες κονσερβοποιίας, διαλογητήρια, συσκευαστήρια, τυποποιητήρια, οινοποιία κλπ.
Παρότι οι μονάδες αυτές απασχολούν το προσωπικό τους εποχικά, οι εργαζόμενοι τους δεν δικαιούνται το εποχικό επίδομα γιατί δεν το προβλέπει ο Ν. 1836/1989. Δηλαδή, από ένα επίδομα που εισπράττουν -και πολύ σωστά -ο καπνεργάτης, ο ρητινοσυλλέκτης, ο ηθοποιός, ο ταμίας του κινηματογράφου και του θεάτρου, ο τεχνικός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης και άλλοι εποχικά εργαζόμενοι, εξαιρούνται εδώ και είκοσι χρόνια, οι απασχολούμενοι στα κονσερβοποιεία, τυποποιητήρια, συκευαστήρια, διαλογητήρια, οινοποιία, κ.λ.π.
Όλες οι Κυβερνήσεις, έχουν κατ’ επανάληψη δεσμευτεί ότι θα χορηγήσουν το εποχικό επίδομα. Όμως επί δεκαετίες η δέσμευση αυτή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου. Η αδικία και η πασιφανώς άνιση μεταχείριση συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Το ερώτημα είναι: Έως πότε;
Γ: ΕΚΑΣ
Η εξαίρεση των συνταξιούχων του ΟΓΑ από το ΕΚΑΣ συνιστά επίσης εξόφθαλμη αδικία που χρήζει άμεσης αποκατάστασης.
Συμφώνα με το ν.2453/97 το ΕΚΑΣ δίνεται σε όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους. Χαμηλοσυνταξιούχος είναι και ο αγρότης. Το επιχείρημα ότι οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ δεν έχουν πληρώσει εισφορές δεν ευσταθεί, αφού από το 1987 καθιερώθηκε η πρόσθετη ασφάλιση των αγροτών και από το 1998 ιδρύθηκε το ταμείο κύριας ασφάλισης. Άρα πληρώνουν εισφορές και είναι δικαιούχοι. Όσο για την καταβολή της βασικής σύνταξης με τη μορφή προνοιακού επιδόματος, να υπενθυμίσω ότι ο κρατικός προϋπολογισμός συνεισφέρει και σε άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Επιπλέον κάθε χρόνο η βασική σύνταξη μειώνεται κατά 4% μέχρι στο βάθος χρόνου να μηδενιστεί.
Δ: Ανασφάλιστοι υπερήλικες
Για τους ανασφάλιστους υπερήλικες, το κατώτατο όριο ατομικού (3.780 ευρώ) και οικογενειακού (7.560 ευρώ) εισοδήματος είναι πολύ χαμηλό και πρέπει να διπλασιαστεί ώστε να μπορούν να πάρουν σύνταξη ανασφάλιστου υπερήλικα ακόμη περισσότεροι υπερήλικες που δεν έχουν ασφάλεια και έχουν χαμηλό ατομικό και οικογενειακό εισόδημα.
Ε: Διαδοχική ασφάλιση
Μια μεγάλη μερίδα αγροτών γεννημένοι από το 1935 και προγενέστερα δεν πρόλαβαν να γραφούν στον κλάδο κύριας ασφάλισης γιατί το 1998 που ο ΟΓΑ έγινε κύριος φορέας ασφάλισης ήταν 64 χρονών. Έτσι ενώ έχουν 2500-3000 ένσημα δεν εμπίπτουν στις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης. Δηλαδή ενώ έχουν πληρώσει εισφορές σε άλλο ασφαλιστικό οργανισμό, δεν δικαιούνται προσαύξηση της σύνταξης τους από τις εισφορές αυτές και επίσης, δεν δικαιούνται επιστροφή των χρημάτων που έχουν καταβάλει.
Όλα όσα προαναφέραμε, είναι προφανές ότι αποτελούν προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν, ώστε να αποκατασταθούν εξόφθαλμες και κραυγαλέες ανισότητες σε βάρος των Ελλήνων αγροτών και ιδιαίτερα της Ελληνίδας αγρότισσας. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι Έλληνες πολίτες, αποτελούν όχι μόνον την μεγαλύτερη αλλά και τη σκληρότερα εργαζόμενη παραγωγική τάξη.
Η σύνταξη και η επικείμενη κατάθεση του Νομοσχεδίου για την επίλυση γενικότερα του μείζονος ζητήματος του «ασφαλιστικού», αποτελεί για την Κυβέρνηση μας τον καλύτερο λόγο – θα λέγαμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ – να σκύψει πάνω σ’ αυτά τα προβλήματα με ρεαλισμό και αίσθημα ευθύνης και, κυρίως, να δώσει λύσεις.
