Λεονταρίδης Θεόφιλος
τ. Αν. Υπουργός Εσωτερικών
Βουλευτής Ν.Σερρών
Σήμερα είναι η μέρα του πατέρα .
Πατέρας …σε παίρνει αγκαλιά όταν κλαίς , σε μαλώνει όταν παρεκτρέπεσαι , λάμπει από υπερηφάνεια όταν κάνεις κάτι καλό, δεν χάνει ποτέ , μα ποτέ την εμπιστοσύνη του σε σένα και δίνει στα παιδιά του ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα
Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες του κόσμου στη γη και στον ουρανό !
Γράμμα και ευχαριστώ από την κόρη μου που είμαι σίγουρος πως όλα τα παιδιά μας νιώθουν έτσι για τον πατέρα τους
Μπαμπά εσύ πάντα πίστευες ότι «Μπορώ» κι εγώ πάντα φοβόμουν μη σ’ απογοητεύσω…
Είχες αξίες και αρχές και δεν θα συγχωρούσες ποτέ τον εαυτό σου αν δεν κατάφερνες να μας τις μεταγγίσεις στο έπακρον!
Όλα πολύ! Όλα με ένταση και με την ψυχή μας, γιατί είμαστε αυθεντικοί!
Μοιάζουμε δυνατοί, μα μόνο οι δυο μας ξέρουμε καλά, πως φοράμε το όστρακο του «δυνατού» για να προστατεύσουμε την εύθραστη ευαισθησία μας…
Όσο μεγαλώνω, τόσο σου μοιάζω κι όσο σου μοιάζω τόσο περηφανεύεσαι και καμαρώνεις!
Μα καμαρώνω κι εγώ που είσαι εσύ, ο μπαμπάς μου και είμαι περήφανη για σένα!
Σ΄ ευχαριστώ μπαμπά μου, που πιστεύεις σε μένα και μου μεταλαμπαδεύεις κι εμένα την πίστη στις δυνάμεις μου!
Σ’ ευχαριστώ, που πιστεύεις ότι μπορώ να τα καταφέρω σε όποια συνθήκη και κατάσταση κι αν βρεθώ…(ακόμη κι αν δεν είναι αλήθεια αυτό!) Ακόμη κι αν με αγχώνει, πάντα είναι ένας λόγος παραπάνω κι ένα ισχυρό κίνητρο για να προσπαθώ να είμαι αντάξια των προσδοκιών σου…
Σ’ ευχαριστώ για τις αξίες και τις αρχές που μου εμφύτευσες, για τα «όχι» που μου είπες, για τα χατίρια που μου χάλασες και για τις μεγάλες προσδοκίες που είχες!
Σ’ ευχαριστώ γιατί, κρίνοντάς με αυστηρά, με θωράκισες ώστε να γίνω καλύτερη και πιο δυνατή!
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες να λέω τη γνώμη μου χωρίς να φοβάμαι και να την υπερασπίζομαι!
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες να ονειρεύομαι και να μην αφήνω κανέναν να με πείσει πως τα όνειρά μου είναι μεγάλα κι άπιαστα!
Σ’ ευχαριστώ γιατί μ’ έμαθες να κυνηγάω τους στόχους μου, με όποιο κόστος…
Σ΄ ευχαριστώ για όσες φορές με αμφισβήτησες και μ’ έκανες να ξεπεράσω τα όριά μου!
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες να μην θεωρώ δεδομένο τίποτα και να μάχομαι για να κατακτάω όσα θέλω!
Σ’ ευχαριστώ για όσες φορές με προκάλεσες να φτάσω κι εκεί που δεν τολμούσα!
Σ’ ευχαριστώ που μ’ άφησες να σπάσω τα μούτρα μου κι έτσι έμαθα να χάνω!
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες να βασίζομαι μόνο στις δυνάμεις μου και να πολεμάω έντιμα και καθαρά!
Σ’ ευχαριστώ που με δίδαξες πώς να είμαι ο εαυτός μου!
Σ’ ευχαριστώ που είσαι ο μπαμπάς μου κι όχι απλά ο πατέρας μου και που μ’ αφήνεις να δω στο βλέμμα σου πως είμαι η κόρη που ονειρευόσουν να γίνω!
Μα πιο πολύ σ’ ευχαριστώ, γιατί «έθρεψες» με θάρρος και πίστη, την αυτοπεποίθησή μου!
Χωρίς αυτήν, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι!
Μεγάλωσες μπαμπά μου, μεγάλωσα κι εγώ, μα χρειάζομαι ακόμη τη στήριξή σου!
Γιατί έχω ανάγκη από κάποιον να πιστεύει πως μπορώ να τα καταφέρω σε όλα, για να έχω παραπάνω λόγους να προσπαθώ…
